վախճանականություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɑχt͡ʃɑnɑkɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վախճանականութիւն

վանկեր՝ վախ•ճա•նա•կա•նութ•յուն 

Գոյական

1. վախճանական լինելը, վախճանական բնույթ ◆ Իմացության առաջին աստիճանը նրա վախճանականությունն ու սուբյեկտիվությունն է։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ

1. վախճանավորություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
[

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։