վաշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վաշ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՁայնարկություն
- ուրախության` զմայլմունքի բացականչություն ◆ Էնդուր քու տեսնողն ասուն է վա՜շ, վա՜շ նազանի: (Սայաթ-Նովա)
- ցավի՝ վշտի՝ ափսոսանքի բացականչություն՝ վայ, ավաղ նշ․
Հոմանիշներ
խմբագրել- վայ, ախ, ավաղ, վաշ, վաշ-վիշ, վաշ ու վիշ (ցավիք վշտի ափսոսանք բացականչություն)
- տե՛ս կեցցե, կեցցես, ուխայ
Արտահայտություններ
խմբագրել- վաշ ու վիշ անել - ողբալ, սգալ ◆ Տան կանանիքն էին միայն դռան առջև հավաքված վաշ ու վիշ անում: Հովհաննես Թումանյան
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։