Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարակիչ

վանկեր՝ վա•րա•կիչ

Ստուգաբանություն խմբագրել

Արմատ՝ վարակ, վերջածանց՝ -իչ:

վարակելու հատկություն ունեցող ◆ Վարակիչ նյութեր՝ մանրէներ՝ միջատներ։
(փխբ․) համակող, որևէ զգացմունքով՝ մտքով՝ հույզով վարակող՝ տոգորող ◆ Վարակիչ ծիծաղ։ ◆ Նա խոսում է վարակիչ ոգևորությամբ։ (Նար-Դոս)
վարակով տարածվող՝ փոխանցվող ◆ Վարակիչ հիվանդություն։ ◆ Ցարական Ռուսաստանը վարակիչ հիվանդությունների քանակությամբ աշխարհում բռնում էր առաջին տեղերից մեկը։ (Դասագիրք)
(փխբ․) լավ կամ վատ ազդեցություն գործող, այս կամ այն ներգործությունն ունեցող

Բաղադրյալ բառեր
վարակիչություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ заразный (ru) ‎(zaraznyj), инфекционный (ru) ‎(infekcionnyj), заразительный (ru) ‎(zarazitelʹnyj), заразительный (ru) ‎(zarazitelʹnyj), увлекающий (ru) ‎(uvlekajuščij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։