վարպետություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑɾpɛtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարպետութիւն
վանկեր՝ վար•պետ•ություն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- վարպետ լինելը, անձի մասնագիտական գիտելիքների և կարողությունների բարձրագույն դրսևորումը, որի հիմքում ընկած են ճկուն ու կատարյալ հմտություններն ու ստեղծագործական աշխատանքը
- վարպետի կոչում
- որևէ կարգի արհեստ
- հնարամտություն, ճարպկություն
Հոմանիշներ խմբագրել
- հմտություն, հնարագիտություն, ճարտարություն, ճարտարաձեռնություն, արվեստ (փխբ․) (վարպետ` հմուտ լինելը)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։