վեննը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ վեն•նը
- Ղարադաղ՝ ոտք ◆ Մեզ մին օնինք ճկլոտ, Չորս վեննը չոր, սիրտը ճղած, կլոխը պեց։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
Արտահայտություններ խմբագրել
- վեննը անել՝ կացնել
- ոտքի կանգնեցնել, ոտքի հանել
- կանգնեցնել, դադարեցնել
- հոգնեցնել, ձանձրացնել
- վեննը առաչ տնիլ - Ղարաբաղ՝ իրեն չվերաբերող խոսքի՝ գործի խառնվել, ոչ վայել արարք թույլ տալ ◆ Խրեգ վեննըտ առաչ տիր, մեծերը վեր խոսըմ ըն, տյու ծենըտ կտրե։
- վեննը թակել - ոտքով ճանապարհ գնալ ◆ Ես ու Ըռստամանց Տանին մին սաղ օր վեննը թկելով կյալան՝ ետը՝ հսինք Քոշին աղբյուրը։ (Տմբլաչի Խաչան)
- վեննը ծանդր - Ղարաբաղ՝ տե՛ս ոտը ծանր
- վեննը ծերքը տափան կտրել
- չափազանց ուրախանալ
- սաստիկ հուզվել, շփոթվել
- վախենալ, սարսափել ◆ Վար արչը դիբա ինձ եկու՝ վեննը ծերքս տափան կտրեց:
- վեննը կենալ
- նստած տեղից բարձրանալ, ոտքի ելնել ◆ Ա խո՛խա, մին վեննը կաց, բոյըտ տեսնամ։
- կանգնել ◆ Էն հուվա՞ ծառեն տակեն վեննը կացած:
- կանգ առնել, քայլելը՝ վազելը դադարեցնել ◆ Փախճիլ մի, վեննը կաց:
- կառուցվել
- վեննը կցնել - նույնն է՝ վեննը անել
- վեննը պաչիլ - տե՛ս ոտը պաչել
- վեննը պնդըցնել - տե՛ս ոտքը պնդացնել
- վեննը սլխկել - տե՛ս ոտքը սլխկալ
- վեննը սութ տալ - տե՛ս ոտը սոթ տալ
- վեննը քարեն նի կյալ - Ղարաբաղ՝ նույնն է՝ ոտքը քարը գալ
- վենները տափեն նի չըկյալ - նույնն է՝ ոտները գետին չառնել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։