վերցակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɛɾˈt͡sʰɑk]
վանկեր՝ վեր•ցակ
- Արարատյան՝ աքաղաղ, աքլոր ◆ Զարմենը տեսավ, վըեր վերցակնին կանչըմ ըն։ Հժհք
Արտահայտություններ խմբագրել
- վերցակու պեռնել (եղած-չեղածը), շատ քիչ քանակությամբ հարստություն՝ ունեցվածք ունենալ
- վերցակու սյաս չըս ըսկացալ, ամեն ինչից անտեղյակ ես, հասարակ բաներն էլ չգիտես
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։