վզահոռ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [vzɑˈhɔr]

վանկեր՝ վ(ը)•զա•հոռ 

1. Ղարաբաղ՝ վիզը ոլորելով պոկելը

Արտահայտություններ

1. վզահոռ անել, վիզը ոլորելով պոկել ◆ Դանակ չկար հավը մորթելու, վզահոռ արեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. վզահոռ տյառնալ,
   1. գլուխը ոչ հարմար դիրքում գտնվելով վիզը խիստ ցավել
   2. շատ աշխատել, սաստիկ չարչարվել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։