Հայերեն դարձվածք

  1. Իրարանցում առաջ բերել, աղմուկ բարձրացնել։ ◆ Պապեր ու թագավորներ, վարձկան լրագրողներու անհիմն լուրերու վրա հիմնված, վլվլուկ փրցուցին, աշխարհ իրար անցուցին։ «Սփ» ◆ Ահավասիկ ասիկա ահագին վլվլուկ բարձրացուց հայ համայնավարներուն մեջ։ «Նաիրի» ◆ Ոմանց սրտին, խղճին և մտքին թելերն ևս կը հուզին, կը թնդան և վլվլուկ մը հանելու համար կը մեռնին։ (Մաթևոս Մամուրյան) ◆ Քա՛, ի՛շ վլվլուկ ձգեր, դուռ դրացի իրար ես անցուցեր։ Երզնկա-Կամախ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։