վձրտալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vd͡zɾtɑl]
վանկեր՝ վ(ը)ձ•ր(ը)•տալ
- Համշեն՝ նստած տեղում անընդհատ անհանգիստ շարժումներ անել ◆ Մի վձվձալ, մաշնագ նիստ։ (Ձեռագիր)
- չարչարվել ◆ Շունդ շատ վձրտկաց, ամա չարաց գաբը գդռիլ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։