վննավեր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vnːɑˈvɛɾ]
վանկեր՝ վ(ը)ն•նա•վեր
- Ղարաբաղ՝ ոտքեր ունեցող ◆ Մեր փիչերը լոխ վննավուր ըն։
- ոտքերը գնացող ◆ Քանի՞ ծիավուր, քանի՞ վննավուր մարթ ա տյուս եկալ։
- (փխբ․) միշտ ուրիշների տրվող (իր) ◆ Մեր կացենը վննավուր ա, մեր տանը տեսնալ չըս։
Արտահայտություններ խմբագրել
- վննավուր տեռնալ, տիրոջ մոտ քիչ գտնվել՝ մնալ, հաճախ սրան-նրան օգտագործելու տրվող (գործիքների, հագուստի և այլն)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։