վուրդի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vuɾˈdi]
վանկեր՝ վուր•դի
- Ղարաբաղ՝ որտեղ ◆ Ճաշը վո՞ւրդի կու անուշ անիք։ (Գարեգին Սևունց)
- ինչպես, ինչ կերպ ◆ Էսենց մեբաշ վուրդի՞ հարստացավ։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ
խմբագրել- վո՞ւրդի գալ, ինչպե՞ս կարելի է համեմատել ◆ Էստու հիդ վո՞ւրդի գու քա սաղ օրվան չարչարանքը։ (Գարեգին Սևունց)
- վուրդի որ ըլի, ինչպես էլ որ լինի, անպայման ◆ Վուրդի որ ըլի պիտի ճարիս։ (Գարեգին Սևունց)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։