վռըվեռ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [vrəˈvɛr]

վանկեր՝ վ(ը)•ռը•վեռ 

1. տե՛ս ոռավեռ ◆ Իսկ ամալ չի կյալ, վար լուզիտ մխրե պահես, -ասըմ ա կնեգյը, էտ մարթիտ յըխան փռնում, վռըվեր կուփի տամ։ Հժհք

Արտահայտություններ

1. վռըվեռ անել,
   1. ետ-ետ գնալ ◆ Եզենքտ մխրե վռըվեռ ըրա, վար ըրբատ քամակ կյա։
   2. նահանջել, ետ կանգնել ◆ Ասեց ծմակը մարթ ղարկենք, հենց վար լսեցե տյուվըս քյիննական ծմակը, վռըվեռ ըրավ։
2. վռըվեռ կենալ, նույնն է * վռըվեռ անել ◆ Վռըվեռ կաց՝ ըռաշկեց վեննը կենամ։ Էտ հինչ տեսակ մարթ ա՝ ուրան լսածն էլ ա վռըվեռ կենում։
3. վռըվեռ քինալ, նույնն է վռըվեռ անել 2 նշան. ◆ Էս մարթը վըեր մուտանում ա թա թեն եր օնի, մին էլ վռըվեռ ա քյինում։ Հժհք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։