վստահ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vstɑh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վստահ

վանկեր՝ վ(ը)ս•տահ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *vistāhva-. հմմտ. միջին պարսկերեն wst’h’w:

Ածական

1. մեկի՝ մի բանի նկատմամբ վստահություն տածող՝ ունեցող, մեկի՝ մի բանի նկատմամբ համոզված
2. վստահություն արտահայտող՝ պարունակող
3. համարձակ, հաստատակամ ու վճռական
4. աներկյուղ, ապահով

Հոմանիշներ

1. աներկմիտ

Արտահայտություններ

1. վստահ լինել
   1. մեկի՝ մի բանի նկատմամբ որոշակի համոզմունք ունենալ, վստահություն տածել
   2. ապահով լինել, կասկած չունենալ
   3. երկյուղ՝ վտանգի ահ չունենալ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։