Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վ(ը)•րա•յի•նի 

  1. Համշեն՝ վրայով ◆ Հավքերը դոնը վահինի՝ վրնոց օնցոն։ (Ձեռագիր)
  2. հեց այնպես, ի միջի այլոց ◆ Դունը վահինի ավլից։ ◆ Տասը վրահինի գաշտաց ◆ Կուռձը վայինի առավ։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։