վրա տալ

Հայերեն դարձվածք

1. Արագ, առանց շունչ առնել խոսել։◆ Երբ ես էի Շուշան մայրիկի նամակները գրում, նա մի գլուխ վրա էր տալիս, ականջիս հազար ու մի պատմություն շշնջում «Մանկավարժ» ◆ Բան էր խոսում․ ավատաս խոսկը խոսկին կարկտի պես վրա տա Գաբրիել Սունդուկյան
2. Խոսքի մեջ մտնել․ մի խոսք հարել, վրա բերել◆ Եվ աղջկան համեստ ու հերոս փեսային տալով, ուրախ-ուրախ վրա էին տալիս․ մի բարձի ծերանանք (Մ․ Սարգսյան) ◆ –Աղվոր են․․․ –Աղվորն ալ խոսք է, վրա կու տա նա։ Աշոտ Հովհաննիսյան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։