վրձին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɾd͡zin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վրձին
վանկեր՝ վ(ը)ր•ձին
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն թուրք-բալկանյան տարածքին առնչվող ինչ-որ լեզվից․ հմմտ․ թուրքերեն fərča, հունարեն βούρσσα, բուլղարերեն vurca։
Գոյական
- կոթին ամրացված մազափունջ, որ ծառայում է ներկը՝ սոսինձը և այլն որևէ առարկայի երեսին քսելուն ◆ «Կանգնեցե՛ք», գոչեց վրձինը ձեռքին Կախարդ ծերունին հուզված տարերքին։ Հովհաննես Թումանյան
- տե՛ս խոզանակ
- (փխբ․) գեղանկարչական արվեստը
- ստեղծագործական եղանակ՝ հմտություն ◆ Հերոսի կերպարը պատկերված է վարպետի վրձինով։ «Գրական թերթ» ◆ Տու՛ր հոգուս թռիչք, որ ես կարենամ նկարել չքնաղ պատկերդ երկնային՝ իմ թույլ վրձինով։ (Ղազարոս Աղայան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- գնձիկ
- տե՛ս խոզանակ
- տե՛ս գեղանկարչություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | վրձին(ը) | վրձիններ(ը) |
| Սեռ. | վրձինի | վրձինների |
| Տր. | վրձինի(ն) | վրձինների(ն) |
| Հայց. | վրձին(ը) | վրձիններ(ը) |
| Բաց. | վրձինից | վրձիններից |
| Գործ. | վրձինով | վրձիններով |
| Ներգ. | վրձինում | վրձիններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։