Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տակ•ռը•քե•նի 

  1. Ղարաբաղ, Ղազախ՝ մի տեսակ վայրի ծառ ◆ Թվանքը կալվ ձմեռը, սմախառը չձգեց ոչ, մին էլ տեսնիմ տակռըքենի տանձըքենի... ծառերը ճարթ ու փշուր անելով գազանը կորավ գնաց։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։