(խսկց․) կործանվել ◆ քշում տանում էր հոսանքի հետ, տակն ու վրա անելով։ Այստեղ արդեն թե ով գլուխ կանի՝ ով տակ ֊ այդ կատարվում է հաճախ պատահական կերպով Հովհաննես Թումանյան
խորտակվել, հատակն իջնել ◆ Կացինն էլ ընկնում է լճի խոր տեղը, տակն անում, կորչում։
ընկղմվել ◆ Պարախոդը տակ ա անում։ ◆ «Ճըղացին քարը քցի պոկըտ, նի մըտ ճյուրը անց կաց։ Էտ ճղացին քարը թողիլ չի վըեր տու տակ անիս։» Դյավրիշը նի յա մըննում, տակ անում։
ծածկվել֊չերևալ ◆ Թե որ ձիթենու եզը տակ անի՝ տը վէլ ինձ կախ տու։
հաղթել, ընկճել ◆ Արի՛, խնդրե՜մ․․․ քո փետածեծը ինձ տակ չարեց, քո աչքը ինձ չբռնեց։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
