տաքացնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tɑkʰɑt͡sʰˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տա•քաց•նել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- իրենից ջերմություն հաղորդել, իր ջերմությունը արտասփռել ◆ Եվ չնայելով, որ արևը տաքացնում էր դեռ, այնուամենայնիվ, ցուրտը զգալի էր սարահարթում։ (Րաֆֆի)
- տաք դարձնել, կրակի կամ որևէ ջերմության ազդեցությամբ տաքության՝ ջերմության աստիճանը բարձրացնել ◆ Դրանք մենավոր հովիվների խարույկներն են, որ նրանք վառել էին սարում մի փոքր կաթ տաքացնելու և իրանց քաղցը հագեցնելու համար։ (Րաֆֆի)
- տաք դարձնել, հաճելի՝ դուրեկան ջերմությամբ լցնել, այնպես անել, այնպես անել որ այլևս չմրսի ◆ Երբեմն էլ տաքացած ձեռքերը երեսին էր տանում ու շոյում այտերը։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) ջերմացնել, կյանքով՝ ջերմությամբ լցնել՝ համակել ◆ Բայց այդ արևը ձմեռային դժվար թե սիրտդ տաքացնե: Եղիշե Չարենց
- շիկացնել ◆ Նրա մարմինը այրում էին տաքացրած շամփուրներով։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) մի բանով ոգևորել, այնպես անել, որ հրապուրվի՝ տարվի
- (փխբ․) գրգռել, բորբոքել ◆ Գդակը թեքած աջ ականջի վրա, նա տաքացնում էր յուր ամեհի ձին։ Հովհաննես Թումանյան
- հարված հասցնել մի տեղին՝ այնպես, որ կարմրի՝ տաքանա ◆ Կանչում են «Աթո, լախտը թռցրու, Մեր պապի մեջքը մի լավ տաքացրու: Վահրամ Մավյան
- (փխբ․) պահել, խնամել, հովանավորել ◆ Կերակրի, տաքացրու, մինչև գարուն ապրեցրու։ (Աթաբեկ Խնկոյան)
- (փխբ․) հանդիմանել, խստորեն կշտամբել, շշպռել ◆ Դե, իհարկե, գումարտակի հրամանատարն ինձ մի լավ կտաքացնի: Սերո Խանզադյան
- տենդով՝ էրոցքով բռնվել, ջերմել
Հոմանիշներ
խմբագրել- ջերմացնել
- ջեռուցել, ջերմացնել, ջերմավորել, ջրաջեռուցել
- տե՛ս շիկացնել
- հրապուրել, գրավել, առինքնել, հմայել, դյութել, թովել, գերել, հիպնոսել, հիպնոսացնել, հափշտակել, կլանել, հանկուցանել (հնց․), գլուխը պտտել, շլացնել, խելքը գրավել, աչքն ուտել (ժղ․)
- տե՛ս գրգռել
- տե՛ս ոգևորել
- տե՛ս պահել
- տե՛ս ջերմել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։