Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տգիտութիւն

վանկեր՝ տ(ը)•գի•տութ•յուն

Կազմություն

Նախածանց՝ տ-, արմատ՝ գետ, վերջածանց՝ -ություն:

տգետ լինլը, տգետի հատկությունը` վիճակը ◆ Նա… ծաղրում էր դեղարարի տգիտությունը, թե ինչպես նա շատ անգամ խառնում է դեղերը և թույնը հասարակ քինայի փոխարեն է տալիս։ (Րաֆֆի)
գիտության` ուսման բացակայություն
մտավոր խավար, հետամնացություն ◆ Քննադատվում էին միջնադարյան խավարամոլությունը, հետամնացությունը, տգիտությունը: (Դասագիրք)

անգիտություն, տխմարություն, անգիտակություն, անտեղյակություն, համբակություն, աղքատիմացություն, աղքատամտություն, տկարամտություն, դատարկամտություն, նեղմտություն, կարճամտություն, դատարկագլխություն, համբակամտություն, (հզվդ․) նիհարամտություն, խեղճամտություն, իմաստակություն, տգիտանք
անուսություն, անուսումնություն, անգրագիտություն, անդպրություն (հնց․)
հետամնացություն, անզարգացածություն, սահմանափակություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ ignorance գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ невежество (ru) ‎(nevežestvo), невежественность (ru) ‎(nevežestvennostʹ), темнота (ru) ‎(temnota), тьма (ru) ‎(tʹma), серость (ru) ‎(serostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։