տեղոցտեղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տե•ղոց•տեղ
- Կարին, Շիրակ, Ջավախք, Վան՝ տե՛ս տեղնստեղ ◆ [Մոլլան] գրին կաշե ու տեղոստեղ գլուխդ էկած կըսե կը։ (Խաթաբալա)
- Իր էությամբ, ամբողջովին ◆ Վարսենիկ խանումը հոսեն-գլուխ տեղոցտեղ ժանգ ու մուր է, խառնակիչ է։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրել- տեղոցտեղ ցմքել – սարսափահար լինել ◆ Աղոթարանը ծեծեց, օձ վիշապը յավաշ հելավ տեղից, որ էրթա դուրս, մարդ ու կնիկ ահու տեղոցտեղ ցմքան։ Հժհք
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։