Հայերեն

վանկեր՝ տե•ռա•կո•տա 

Ստուգաբանություն խմբագրել

< терракота < իտլ. terra cotta, բառացի՝ այրված հող

Գոյական

  1. թրծակավ (գունավոր)

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։