(սնոտ․) երազ կամ աչքի երևույթ, որ իբր պարունակում է պատգամ կամ ապագայի գուշակություն ◆ Աչքս խավարի, տեսիլք դառնամ ես, - Տեսիլք եմ տեսել գիշերս երազում։ Հովհաննես Թումանյան
(սնոտ․)(բրբ․) հոգևարքի մեջ ինքնամոռաց վիճակում գտնվող հիվանդին երևացող հաճելի երազ, որը նա սթափվելով պատմում է և որը ժողովուրդը բացատրում է այնպես, որ իբր թե այդ ժամանակ հիվանդի հոգու առաջ բացվում է արքայությունը
առհասարակ անիրական՝ աննյութ ու անմարմին պատկերացում՝ երևույթ (մարդու, հրեշտակի, կենդանու և այլն)
տեսք, կերպարանք, պատկեր
(հնց․) երևալը, տեսնելը, տեսնվելը, երևում ◆ Բարձրացի՛ր, ով լուսաբեր աստղ առավոտյան, բարձրացի՛ր… Քո տեսիլքդ մեզ համար կյանքի գոյության խնդիր է։ (Ջիվանի)
ուրվական, ուրու ◆ Հապա, ո՛վ հայր, դու ի՞նչպես ես հանդգնում Տիեզերքը՝ այնպես անեզր ու անբավ Զետեղելու այնքան փոքրիկ քո գանգում… Մանուկն ասաց, - և տեսիլքը չքացավ։ (Ավետիք Իսահակյան)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
