Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տեր•ցի•նա

Ստուգաբանություն խմբագրել

երեք հինգոտնյա կամ վեցոտնյատողից բաղկացած տաղաչափական ձև, որի մեջ նախնթաց տան միջին տողը հանգ է կազմում հաջորդ տան առաջին և երրորդ տողերի հետ, իսկ վերջին տան միջին տողը՝ մի լրացուցիչ տողի հետ՝ բանաստեղծության վերջում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։