տիպականություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tipɑkɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տի•պա•կա•նութ•յու
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- տիպական լինելը
- (գրկն․) մի շարք անձանց՝ երևույթների բնորոշ առանձնահատուկ գծերի՝ հատկանիշների համատեղումը՝ զուգորդումը մի անձի՝ երևույթի մեջ, ընդհանուրի և անհատականի միասնությունը գեղարվեստական գրականության մեջ
Հոմանիշներ խմբագրել
- (գրկն․) տիպարնություն
- տե՛ս բնորոշություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։