Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տիվ•տիվ 

  1. մի տեսակ ջրային փոքր թռչուն՝ մոխրագույն ու սպիտակ փետուրներով, բարակ ու երկար ոտներով, սուր կտուցով, որ կանգնած ժամանակ պոչն անընդհատ շարժում է։ ◆ Լավա քեզ խաբել, գլուխդ տիվտիվի եղ քսել։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. աղավնու մեծությամբ մոխրագույն մի տեսակ թռչուն, որի երկու ենթատեսակը կա՝ ուղիղ կտուցով, որի միսը ուտվում է և կեռ կտուցով՝ գիշակեր, որի միսը ուտելի չէ։
  3. Հավարիկ՝ (փխբ․) թեթևսոլիկ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։