տիրուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տի•րուկ
- Պոլիս, Պարտիզակ, Մուշ, Բաղեշ՝ տեր ունեցող, մեկի խմակալության՝ հովահնավորության տակ գտնվող ◆ Տիրուկ մը ունենար գլոխին վրա ալ տերտ չէր ըներ։ Գուրգեն Մահարի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։