տխմար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tχmɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ տխմար
վանկեր՝ տ(ը)խ•մար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։
Ածական
- անխելք, հիմար, անմիտ
- անգետ, տգետ
- հիմարություն պարունակով՝ արտահայտող
- հիմարությամբ՝ անմտությամբ գործած՝ գործված
Հոմանիշներ
խմբագրել- հիմար, անխելք, ապուշ, անմիտ, տխմարամիտ, հիմարամիտ, դատարկամիտ, թանձրամիտ, կարճամիտ, ծանծաղամիտ, պակասամիտ, խակամիտ, տկարամիտ, փափկամիտ, ցանցառամիտ, հաստամիտ, հիվանդամիտ, անասնամիտ, գրաստամիտ, կարծրամիտ, բթամիտ, անուղեղ, անգլուխ, հաստագլուխ, պնդագլուխ, բութ, տհաս, պանդույր, թանձրատես, ցանցառ, անիմա (հնց․), (գվռ․)՝ դանդալոշ, տլմոշ, պաճարմիտ, խելածակ, կովամիտ, կովագլուխ, ապլիկ, ապլոց, ախմախ, էշ, ավանկա, կատարը դատարկ, խելքից աղքատ, խելքի տոպրակ, խելքից խեղճ, խելքից բարակ| (բոբիկ), խելքից թեթև, ծով խելք, կտավը նոսր
- անգետ, տգետ, աղքատիմաց, աղքատիմաստ, իմաստակ, նիհարամիտ, նեղմիտ, խեղճամիտ, մտքակույր (գվռ․)
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։