Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ տ(ը)•նա•յին
տանը վերաբերող հատուկ, տան ◆ տնային
տանը կազմակերպվող՝ կատարվող ◆ տնային
տանը ապրող՝ պահվող, սենյակային ◆ տնային
տանը հանգելու՝ կրելու համար ◆ տնային
առանձին ընտանիքների՝ անհատների պատկանող, սեփական ◆ Աջ ու ձախ սլանում էյին տնային (Շիրվանզադե)
առանձին ընտանիքներում ծառայող, մասնավոր ◆ տնային
տնական, տանը պատրաստված ◆ տնային
ընատնի ◆ տնային
հայրենի, հորական, հարազատ ◆ Ժողոովուրդը բաժանվում էր տնային (Րաֆֆի)
տնական, առտնին
սենյակային, բնակարանային
ընտանեկանի
տե՛ս ընտանի
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
