Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տո•նայ•նու•թյուն

Ստուգաբանություն

(երժշտ․) այս կամ այն գամման (ելևէջը), որն ընկած է տվյալ երաժշտական ստեղծագործության հիմքում
հիմնական գերակշռող գույնը՝ ձայնը, երանգների կամ ձայների զուգակցում, որը նպաստում է այս կամ այն հուզական տրամադրության առաջացմանը
(լեզվբ․) հնչյունի բարձրությունը նորմալ վիճակում
օգտագործվել է ինտոնացիայի փոխարեն
երաժշտական սիստեմի ձայնաշարի այս կամ այն աստիճանի գլխավոր տոնի դիրքով որոշվող լադի հնչյունների բարձրությունը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ tonality գերմաներեն՝ Tonalitat դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ тональность (ru) ‎(tonalʹnostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ tonalite

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։