Հայերեն

վանկեր՝ տու•բա 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< туба < իտլ. և լատ. tuba փող

Գոյական

  1. (երժշտ․) ամենացածր հնչողությամբ նվագախմբային պղնձյա փողային երաժշտական գործիք։ Հայտնի է երկու տեսակ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։