Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տուն•տու•լակ 

  1. Թբիլիսի՝ փայտի կտորներից, քարերից, ստվարաթղթերից շինված փոքրիկ տնակ՝ երեխաների խաղալու համար ◆ Երեխաները տունտուլիկ շինեցին ու շան ձագը մեջը դրին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  2. փայտի ճղոններ, որոնք քառակուսի շրջանակներով դարսվում են իրար վրա ◆ Փայտը տունտուլիկի պես շարիր, որ շուտ չորանա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։