Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տ(ը)ռ•լեճ 

  1. Կարին, Շիրակ, Վան՝ ուժից ընկած, անտարբեր ◆ Տռլաճ ա, մի՝ վարիլ, բան չի բուսնիլ։ Սահակ Ամատունի
  2. խոպանացած ու անմաշակ (հող)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։