տռճան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տ(ը)ռ•ճան
- Եվդոկիա, Սեբաստիա՝ ամբարյացակամ, դաժան
- {բրբռ||Պլ|Պրտ|Սվր||}} շատ անհանգիստ, չար (երեխա)
- Պոլիս, Մուշ, Մանազկերտ՝ անհայտ, բայց անարգական իմաստով մակդիր, որ տալիս են հույներին ◆ Տռճան հոռմներ ◆ Տռճան շուն (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։