տվածուրիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տ(ը)•վա•ծու•րիկ
- բնատուր, ի ծնե
- այն երեխան որ ծնվում է չբեր կնոջից՝ ուխտագնացությունից հետո։[1]
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։