Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տ(ը)•րա•քել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. ճայթյունով կոտրվել, ճայթել ◆ Թթվի ամանը տրաքեց:
  2. ներքին ուժերի ճնշումից՝ կուտակումից կամ մեծ լարումից պատռվել, պայթել ◆ Չլինի՞ տամար տրաքեց: (Ակսել Բակունց)
  3. ուժեղ ձայն արձակելով բացվել ◆ Նորեն շամպանիայի շշերը տրաքեցին: (Շիրվանզադե)
  4. արձակվել, պայթել, կրակվել (հրազենի մասին)
  5. մի բանով առատ լինել, լիքը լինել, շատ-շատ լինել ◆ Գորգերից տունը տրաքում է:
  6. (փխբ․) նախանձից՝ չարությունից տեղ չգտնել՝ ինքն իրեն ուտել ◆ Հարսը նախանձից քիչ էր մնում տրաքի: Հովհաննես Թումանյան
  7. հոգնածությունից ուժասպառ լինել, հալից ընկնել ◆ Ամբողջ օրը չարչարվելուց տրաքում է:
  8. շունչը փչել ◆ Կովը յոնջա կերավ ու տրաքեց:
  9. խիստ նեղվել, անհանգստություն զգալ
  10. շրխկոցով իջնել մեկի կամ մի բանի վրա ◆ Ապտակը տրաքեց երեսին։
  11. չափից դուրս ուտել կամ խմել, ուռչել ◆ Էնքան է լակել, որ տրաքում է:
  12. (փխբ․) խիստ հուզվել, հուզված՝ գրգռված՝ անհանգիստ վիճակում լինել, իրեն զսպել չկարողանալ, պայթել ◆ -Թողե՛ք, անաստվածնե՛ր, թողե՛ք, թե չէ կտրաքեմ: (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ճայթել, կոտրվել, ճեղքվել, տրաքվել (ժղ․)
  2. պատռվել, պայթել
  3. բացվել
  4. պայթել, կրակվել, արձակվել
  5. տե՛ս նախանձել
  6. տե՛ս տկռել
  7. տե՛ս սատկել
  8. տե՛ս բարկանալ
  9. տե՛ս տրաքտրաքել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել