տքոն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տ(ը)•քոն
- Պոլիս, Պարտիզակ՝ տնքոց ◆ Հիվանդնիս տքոնը էրթալով կը բարսացնե կըր։ Գուրգեն Մահարի
- Համշեն՝ շատ տնքացող ◆ Դըքոն մաշտ ա։
- Համշեն՝ Վատառողջ, հիվանդոտ ◆ Էղառ մեգ դքոն գնիգ մը՝ կլխուն բելա։ (Ձեռագիր)
վանկեր՝ տ(ը)•քոն