Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տե•վել 

Կազմություն խմբագրել

Արմատ՝ տև, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. որոշ ժամանակի ընթացքում շարունակվել, առանց ընդհատվելու կատարվել՝ տեղի ունենալ՝ լինել ◆ Ժողովը տևեց բավական երկար։ Եղիշե Չարենց
  2. գոյությունը շարունակել, հարատևել, գոյություն ունենալ, մնալ ◆ (Նրա) փառքը դեռ տևում է աշխարհում և կտևի որքան աշխարհը տևի։ Դանթե Ալիգիերի
  3. գոյություն ունենալ, գոյությունը պահպանել, գոյատևել, ապրել ◆ Վերջին հողի վրա մեր, վերջին վայրում հնամյա, - մնացել էր դեռ տևող մեր ժողովուրդը մի բուռ։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. շարունակվել (որոշ ժամանակի ընթացքում), երկարատևել, երկարաձգվել, քաշել (խսկց․), կահել (հնց․)
  2. հարատևել, մնալ, կենալ
  3. գոյատևել, ապրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել