ցավակցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sʰɑvɑkt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ցա•վակ•ցու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ցավակից լինելը
- մեկի ցավի՝ վշտի նկատմամբ կարեկցական վերաբերմունք ունենալը, կարեկցական վերաբերմունք
- կարեկցության արտահայտություն՝ դրսևորում
- թերթում տպագրվող ցավակցական ազդ
- ցավի՝ ափսոսանքի զգացում, ցավ
- (դիվ․) ցավակցում պետական գործիչի մահվան, բնական կամ այլ աղետների դեպքում և այլ։ Ցավակցություն կարող է լինել նամակի տեսքով, որը ստորագրվում է երկրի ղեկավարի, կառավարության ղեկավարի կամ արտաքին գործերի նախարարի կողմից
Հոմանիշներ
խմբագրել- կարեկցություն, վշտակցություն, տրտմակցություն, տխրակցություն, սգակցություն, ցավազգացություն, սրտացավություն
- ախտակցություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։