Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ցատ•կել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. վազքով թափ առնելով կամ տեղում մարմինը լարելով՝ թռիչք գործել, ոստնել, ոստյուն գործել ◆ Եղնիկը հանկարծակի մի ոստումով ցատկեց լուսամուտի գոգը։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. որևէ բարձրությունից ներքև նետվել, ցած թռչել ◆ Զարուհին պատից ցատկեց այգու խոտերի մեջ։ (Անահիտ Սահինյան)
  3. ընդոստ կերպով տեղից ելնել՝ բարձրանալ ◆ Պատանին վեր ցատկեց յուր անկողնից։ (Րաֆֆի)
  4. (սպորտ․) ցատկի համար սահմանված թռիչք կատարել ◆ Ցատկելու խաղ էր, թե վազք մի ոտքով - Տորքն էր միշտ հաղթում։ (Ղազարոս Աղայան)
  5. (փխբ․) արագորեն մի տեղից մյուսը անցնել, մի առարկայից մյուսին անցնել ◆ Թիթեռի պես մի ծաղկից մյուսն ես ցատկում:
  6. (փխբ․)արագորեն մի նյութից մյուսն անցնել, խոսակցության նյութը արագորեն և հաճախակի փոխել ◆ Կողք կողքի կքալենք՝ ցատկելով երկրե երկիր ու նյութե նյութ։ Վազգեն Շուշանյան
  7. (փխբ․) անցնել, թռչել ◆ Գունատվում է, երբ ծիծաղելի խոսքը ցատկում է իր մոտերքով։ (Հրանտ Մաթևոսյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ոստնել, թռչել, (հնց․) ընդոստնել, ընդոստել, որցել, վերտել, (գվռ․) լոքել, լոքլոքել, ապլալ, պոպոզալ, պոռթնալ, պոռթպոռթալ, պոռքալ, ոռքռտալ, ցայտել, տռտնգալ, տռտզտալ, տրտնգալ, ծլնգալ, լոք տալ, լոքլոք անել, թոնթռի տալ, խնդռուզի տալ, ծուլ գալ, տռտինգ տալ, խաղս տալ, վրքիզի տալ, պոպռիկ անել, դռույթ տալ
  2. տե՛ս ցատկոտել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել