Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ցա•քել

Ղարաբաղ, Նոր Բայազետ, Խարբերդ, Մուշ, Մոկս՝ ցաքանել, տափանել ◆ Ոն կիրակվան արտ կը ցաքա, Ուր մարմնուն բան կը հոգա, Մարմինն ողջ է, հոգին տքա, Մաքուր պահեք սուրբ կիրակին։ Բնս
Ղարաբաղ՝ ցավով պատել՝ ցանկապատել ◆ Աշունքը բաղը մորու մին լյավ կցաքին:
բույսի մատղաշ ճյուղը հողի մեջ թաղել՝ նորատունկ ստանալու համար, անդալիս անել
(փխբ․) մեկին դիպուկ՝ սուր խոսք-պատասխանով լռեցնել ◆ Էտ մարթը շատ ար տական-կլխան խոսում, մին խոսկավ ցըքեցե, ծենը կտրեց։
Ղարաբաղ՝ (փխբ․) մոլորեցնել, գայթակղել, ուղիղ ճանապարհից հանել

[[ռեխը ցյաքիլ (անարգ․)]] նույնն է ցաքիլ 4 նշան. ◆ Հանց լյուզվաթակ անիմ, լոխճու ռեխ ցյաքիմ, վեր մնան ցմաքված: (Տմբլաչի Խաչան)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։