ցեխուտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡sʰɛˈχut]
վանկեր՝ ցե•խուտ
- ցեխոտ
- Ղարաբաղ՝ (փխբ․) անմաքուր վարքի տեր, կեղտոտ վարքեր սիրող ◆ Քեզ քանի հետե ըմ ասալ, թա էտ ցեխուտ մարթան հեռու շոռ տո։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։