Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡sʰmɑh ɑzɑtɑzɾˈkum]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (իրավգ․) պատժի տեսակ, ինչն իրենից ներկայացնում է դատապարտյալին ուղղիչ հիմնարկում անազատության մեջ պահելու ձևով հասարակությունից անժամկետ մեկուսացնելը, որը քրեական օրենսգրքով նախատեսված դեպքերում կարող է նշանակվել առանձնապես ծանր հանցագործությունների համար


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։