Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ց(ը)•ց(ը)ր•տել 

  1. Վան՝ այս ու այն կողմ նայել, խառնշտել, տակնուվրա անել ◆ Գյամին կայնավ, մե առին տարին կյոմրուկ. մեր զատեր պացին. ցցրտիցին... ծոցս. ճյոպս մտխռզիցին, ամոթի ասել, չյում ճելոյի շլվարս էլ խանին իրիշկեցին։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։