փակագիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑkɑˈɡiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փա•կա•գիր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- սղագրություն եղանակ, որի ժամանակ երկու կամ ավելի տառերի միացումով կազմվում է մի բարդ գիր
- (փխբ․) ծածկագիր, ծածկագրություն
- կապգրի մի ձև, երբ բառի տառերը խմբավորվում են իբրև հիմք վերցված մեկ տառի մեջ կամ շուրջը
Հոմանիշներ
խմբագրել- անվանգիր, ծոցագիր, մենագիր
- տե՛ս ծածկագիր
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։