Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փայ•լել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. փայլ արձակել, շողալ, ցոլալ
  2. փայլեր՝ շողեր՝ ճաճանչներ տարածել, լուսավորել
  3. լույսի ճառագայթները անդրադարձնելով շողշողալ, պսպղալ, պլպլալ
  4. (փխբ․) աչքի ընկնել, որևէ հատկությամբ՝ ընդունակությամբ՝ ձիրքով և այլնով առաջնակարգ լինել ◆ Նա փայլում է իր դիմախաղով։
  5. (փխբ․) պայծառ՝ ջինջ՝ պարզ լինել ◆ Հրաշալի երկինք… փայլում է կապույտ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  6. (փխբ․) հռչակ՝ հեղինակություն վայելել ◆ Եթե որդին բարձր պաշտոնների կհասներ, եթե նա կփայլեր բարձր շրջաններում, - այդ փայլը իրեն Էր պատկանում։ (Րաֆֆի)
  7. (փխբ․) ծագել, առաջանալ (մտքում, հոգում) ◆ «Սկսվեց», - փայլեց նրա գլխում։ (Կ. Ռյուկման)
  8. (փխբ․) դեմքին՝ աչքերի մեջ՝ հայացքում ևն վառ կերպով արտահայտվել ◆ Նրա աչքերում քնքուշ սեր Էր փայլում:
  9. (փխբ․) որևէ բուռն զգացմունք արտահայտել, որևէ զգացմունքի արտահայտությամբ տոգորվել ◆ Քաղաքացիների դեմքը փայլում էր պարծանքից։ Եղիշե Չարենց
  10. (փխբ․) ցայտուն կերպով երևան գալ՝ դրսևորվել ◆ Այնտեղ փայլեց նրա քաջությունը և ռազմական հմտությունը։
  11. (փխբ․) երջանիկ՝ ուրախ՝ լավ լինել (կյանքի՝ ժամանակի մասին) ◆ Չեմ էլ հիշում չար ու խավար էս ժամին՝ երբ են փայլել ուրախ օրերն իմ սրտում։ Հովհաննես Թումանյան
  12. (փխբ․) մաքրությամբ՝ սպիտակությամբ աչք շլացնել, չափազանց մաքուր՝ սպիտակ լինել ◆ Նոր օձիքը փայլում Էր կոստյումի տակից։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել