փառապանծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑrɑˈpɑnt͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փա•ռա•պանծ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- փառավոր ու պանծալի, փառքի ու պարծանքի արժանի ◆ Փառապանծ հերոս։
- հերոսություն պարունակսող, հերոսությամբ՝ անձնազոհությամբ կատարված, մեծ, հերոսական, բացառապես դրական՝ գովելի՝ լավ ◆ Ու գովերգենք նախնիների գործերը մեծ ու փառապանծ:
- վեհություն՝ վսեմություն՝ փառահեղություն արտահայտող ◆ Փառապանծ կեցվածք։
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։