փաստարկում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑstɑɾˈkum]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փաս•տար•կում
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- փաստարկելը, փաստարկվելը, մտածական (տրամաբանական և հոգեբանական) պրոցես, որի ընթացքում առաջադրված դրույթը հիմնավորելու կամ ապացուցելու համար բերվում են զանազան տեսակի փաստարկներ (դրույթներ, փաստերի նկարագրություններ և այլն)
- իբրև փաստարկ բերվող ապացույց՝ հիմնավորում՝ պատճառաբանություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- հիմնավորում, ապացուցում, պատճառաբանություն, պատճառաբանում, փաստայնություն, փաստաբերում
- տե՛ս փաստ (1)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։