Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փարատել

վանկեր՝ փա•րա•տել 

փարատել 1

խմբագրել

Կազմություն

խմբագրել

Արմատ՝ փարատ, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. ցրել, հեռացնել, վերացնել, վանել ◆ Խավարը փարատել: ◆ Նա այն ժամանակ վրա է հասնում փարատում հոգուս մռայլությունը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա հորանջելով գլուխը վեր բարձրացրեց, ձեռքով շփեց ճակատը, կարծես աշխատում էր բռնի կերպով քունը փարատել իր աչքերից։ (Րաֆֆի)
  2. սփոփել, ամոքել, վիշտը՝ ցավը մեղմել կամ վերացնել ◆ Ես վազեցի քեզ մոտ փոքր-ինչ կազդուրվելու, փոքր-ինչ փարատելու իմ սրտի ցավերը։ (Րաֆֆի)
  3. (եկեղ․) նոր ծննդկանի վրա երկրորդ օրը աղոթք կարդալ (քահանայի) ◆ Այ տեր հայր, ծնել է, գնանք տունը փարատենք: (Գաբրիել Տեր-Հովհաննիսյան)
  4. վառած՝ բոցը անցած թոնրի պատերը լաթով մաքրել՝ հաց թխելուց առաջ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ցրել, հեռացնել, վանել, վերացնել,
  2. սփոփել, մխիթարել, ամոքել, դարմանել, ապաքինել
  3. (գվռ․) փարատել

փարատել 2

խմբագրել

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. տե՛ս փառատել ◆ Ա՜խ, եթե յուր ձեռքը տային այդ շունը (Արամը)… պզիկ-պզիկ պիտի փարատեր: Տիգրան Կամսարական

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս հոշոտել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել