փեսա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɛˈsɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ փեսայ
վանկեր՝ փե•սա
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։
Գոյական
- նշանված կամ ամուսնացած տղամարդը իր հարսնացուի կամ կնոջ ազգականների և հարազատների համար ◆ Երկուսն էլ նրա փեսաներն էին. երկուսն էլ գտնվում էին կատարյալ զինավառության մեջ։ (Րաֆֆի)
- (հնց․) նշանված աղջկա համար իր նշանածը ◆ Այդ դյուցազնը, այդ գերբնական արարածը, Սեդա, իմ փեսան, իմ ամուսինն էր։ (Մուրացան)
- աղջկա կամ քրոջ ամուսինը
- առհասարակ՝ մերձավոր ազգականուհու ամուսին
- պսակվող տղամարդը ընդհանրապես ◆ Հաղթողին փեսի թախտի մոտ բերին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նորահարսին և փեսային պետք է եկեղեցի տանեին։ (Րաֆֆի)
- ամուսնության հասակի հասած՝ ամուսնանալ ցանկացող և հարսնացու փնտրող երիտասարդ ◆ Փեսաների թիվը այնքան շատ էր, որ չգիտեին, թե որին պետք է ընտրել, կամ որին պետք էր մերժել։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- նշանած, խոսնայր, ընկալուչ
- ամուսին
- թագավոր, թագվոր
- քեռայր, եզնա
- փեսացու, փեսայացու
Արտահայտություններ
խմբագրել| Հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | փեսա(ն) | փեսաներ(ը) |
| Սեռ. | փեսայի | փեսաների |
| Տր. | փեսայի(ն) | փեսաների(ն) |
| Հայց. | փեսայի(ն) | փեսաների(ն) |
| Բաց. | փեսայից | փեսաներից |
| Գործ. | փեսայով | փեսաներով |
| Ներգ. | (փեսայում) | (փեսաներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։